این مقاله در برگیرنده نکات ذیل است: فعالیت های شعری وادبی در زمان عمر بن خطاب رضی الله عنه، توجه عمر به شنیدن شعر ودیدگاه او پیرامون شعراء و برتر دانستن او شاعری را بر شاعری دیگر، چنانچه که اسباب وعوامل تکوین قریحه وملکه شعری در نزد عمر رضی الله عنه را در بر می گیرد و علت های اهتمام او به شعر را در زندگی وی در زمان جاهلیت و پس از اسلام آوردن بازگو می کند.
مؤرخان ادب عربی وکسانی که به مطالعه در باره شعر وادب عربی در عصر صدر اسلام توجه داشته اند نقد شعر را توسط عمر بن خطاب -رضی الله عنه- به دو بخش تقسیم کرده اند: نقد شعر از نظر شکل ونقد آن از نظر معنی ومفهوم. نقد شکل مشتمل است بر: سلامت ودرستی عربی از حیث معنی، برابر بودن کلام با قواعد زبان، تأکد از عدم واقع شدن در اشتباه وخطا ودوری از انبار کردن بی رویه کلمات وواژگان وتعقید، واضح بودن وبیان داشتن، واین که شمار الفاظ به اندازه معانی باشد، ومتبارز کردن لفظ در هنگام استعمال آن در موقع مناسبش وحسن تقسیم. اما نقد او از منظر لحاظ مضمون مشتمل بر نکات ذیل می باشد: صدق وراستی در تعبیر واصدار حکم، نوآوری وابتکار، همسویی با مقیاس های اخلاقی، موضوعی بودن، همراهی با روح وعقیده اسلامی.
بعد از بیان نظریات عمر بن خطاب رضی الله عنه به بیان نظریات خلفای دیگر پرداختیم و شروع را با ذکر نظریات ابوبکر صدیق رضی الله عنه نمودیم، و سعی داشتیم تا اندازه ذوق آن حضرت را در شناخت شعر وشاعری بیان داریم، سپس به دیدگاه عثمان بن عفان رضی الله عنه در مورد شعر ذکر نمودیم و در اخیر به بیان آراء ونظریات امام علی بن ابی طالب رضی الله عنه در باره شعر وشاعری پرداختیم تا اندازه عمق وژرفای فهم آن بزرگوار و فراخی وگستردگی دانشش از شعر وانواع آن به معرفی بگیریم، ودر آخر امر یک نتیجه گیری مختصر نمودیم و منابع مهم را ذکر کریم.
برای دانلود متن کامل مقاله اینجا کلیک نمائید.
